نكته روز: آقای مسی، لطفاً امان بده!

مسی، مسی، مسی و مسی. چهار توپ طلا. پشت سر هم. موافق و مخالف بسیارند. هر گروه هم دلایل خاص خود را دارد. نادیده گرفتن آنچه مسی رقم می‌زند غیرممکن است، همان طور که اصلاً نمی‌توان گفت او تنها بازیکن برتر دنیای فوتبال است و تنها فوتبالیست شایسته دریافت این جایزه.

چهارمین توپ طلای مسی به عنوان بهترین بازیکن سال در حالی به او رسید که این بازیکن در سال 2012 هیچ جام تیمی به جز حذفی اسپانیا که چندان هم بااهمیت نیست به دست نیاورد. از آنجا که فوتبال یک ورزش گروهی است شاید از این نظر مسی شایستگی دریافت توپ طلا را نداشت. اما جایزه بهترین بازیکن سال یک جایزه فردی است و چه کسی بدین منظور بهتر از لئو. سلطان بی چون و چرای رکوردهای فردی. کسی که اگر کمی صبور باشیم تمام رکوردهای گلزنی در بارسا و اسپانیا را به نام خود ثبت خواهد کرد.

مهاجم آرژانتینی بارسا در حالی به این درجه از موفقیت دست یافته که در شرایط طبیعی تازه در سال جدید باید به بلوغ بازی خود برسد. سن 25 تا 28، 29 سالگی، اوج کار یک فوتبالیست است. همان نکته وحشت‌زایی که سر الکس سال گذشته بدان اشاره داشت.

بنابراین به نظر می‌آید بهتر است بجای انتقاد از انتخاب چهارباره مسی، محترمانه از او خواسته شود از درخشش کم کند تا نوبت به دیگران هم برسد! یا از مسئولان فیفا بخواهیم علاوه بر اهدای جایزه بهترین بازیکن سال، جوایزی نظیر بهترین رقیب برای بهترین بازیکن سال (رونالدو)، بهترین‌سازترین بازیکن (اینیستا، ژاوی، اوزیل)، بهترین دروازه‌بان با جایزه دستکش طلایی (کاسیاس، نویر، بوفون)، بهترین بازیکن تیم‌ساز (بوسکتس، ژابی آلونسو)، بهترین بازیکن بالای 30 سال (پیرلو)، بهترین مهاجم نوک (زلاتان یا فالکائو)، بهترین ...

انگار نمی شود با این وضعیت قیمت طلا به همه این‌ها یکی یک جایزه طلایی داد! بعید است بازیکنی مثل رونالدو به مثلاً توپ طلای نقره‌ای بسنده کند! پس بهتر آن است که دست به دامن خود شاه لئو شویم و با یادآوری این نکته که در فوتبال بازیکنان خوب دیگری نیز وجود دارند پس لج ما را در نیاور، محترمانه از او بخواهیم: آقای مسی، لطفاً امان بده!